Skład:
hydroksyetyloskrobia, elektrolity (hydroxyethylamylum, electrolytum)
Wskazania:
Leczenie hipowolemii spowodowane nagłą utratą krwi, gdy leczenie krystaloidami nie jest wystarczające.
Działanie:
Syntetyczny koloid do leczenia osoczozastępczego. Istniejąca w preparacie hydroksyetyloskrobia uzyskiwana jest ze skrobi kukurydzianej i ma poziom podstawienia ok. 9:1. W leku zawarta jest izotoniczna kombinacja jonów: sodu, potasu, magnezu, chlorkowych i octanowych. Octan jest metabolizowalnym anionem, który jest utleniany w różnych organach i ma działanie alkalizujące. Dodatkowo lek zawiera zredukowaną ilość chlorków, dzięki czemu przeciwdziała rozwinięciu się kwasicy metabolicznej, szczególnie kiedy wymagane jest podanie dużej dawki infuzji lub u pacjentów, u których istnieje ryzyko wystąpienia kwasicy metabolicznej.
Przeciwwskazania:
- nadwrażliwość na substancje czynne lub na którąkolwiek substancję pomocniczą
- zaburzenia czynności nerek lub terapia nerkozastępcza
- sepsa
- oparzenia
- krwotok wewnątrzczaszkowy lub mózgowy
- chorzy w stanie krytycznym
- przewodnienie
- odwodnienie
- obrzęk płuc
- hiperkaliemia
- ciężka hipernatremia lub ciężka hiperchloremia
- zastoinowa niewydolność serca
- ciężkie zaburzenia krzepnięcia
- pacjenci po przeszczepie narządów
Dawkowanie VOLULYTE 6% FRESENIUS:
Dożylnie w postaci infuzji. Maksymalna dawka dobowa wynosi 30 ml/kg mc. Należy stosować możliwie najmniejszą skuteczną dawkę. Leczenie należy prowadzić z ciągłym monitorowaniem hemodynamiki tak, by przerwać infuzję, gdy tylko odpowiednie parametry hemodynamiczne zostaną osiągnięte. Nie wolno przekroczyć maksymalnej zalecanej dawki dobowej. Dorośli: stosowanie preparatów zawierających HES należy ograniczyć do początkowego okresu przywracania objętości płynów śródnaczyniowych, z maksymalnym okresem podawania do 24 h. Początkowe 10-20 ml należy podawać powoli, prowadząc ścisłą obserwację chorego tak, aby jak najszybciej wykryć ewentualną reakcję anafilaktoidalną/anafilaktyczną. Dawka dobowa i szybkość infuzji zależą od objętości utraconej przez chorego krwi, od utrzymania lub przywrócenia prawidłowych parametrów hemodynamicznych oraz od hemodylucji.