Skład:
diazepam (Diazepamum)
Wskazania:
- ostre stany lękowe
- silne pobudzenie
- delirium tremens
- ostre stany spastyczne mięśni
- tężec
- ostre stany drgawkowe, w tym stan padaczkowy, w przebiegu zatruć, drgawki gorączkowe
- w premedykacji przedoperacyjnej lub premedykacji przed zabiegami diagnostycznymi (zabiegi stomatologiczne, chirurgiczne, radiologiczne, endoskopowe, cewnikowanie serca, kardiowersja)
Działanie:
Lek jest pochodną benzodiazepiny. Diazepam wykazuje działanie przeciwlękowe, przeciwdrgawkowe, miorelaksacyjne, uspokajające i nasenne. Wpływa także na autonomiczny układ nerwowy. Nasila hamujące działanie kwasu γ-aminomasłowego (GABA) w OUN. Lek wchłania się po podaniu domięśniowym całkowicie. Z białkami osocza wiąże się w 98%, przenika przez barierę krew-mózg oraz przez łożysko i do mleka matki. Diazepam ulega przemianom do aktywnych metabolitów - N-desmetylodiazepam, temazepam i oksazepam. Okres półtrwania jest dwufazowy - pierwsza faza to intensywna i szybka dystrybucja, druga - to przedłużona eliminacja (okres półtrwania do 48 h). Wydalanie zachodzi głównie przez układ moczowy. Lek kumuluje się w organizmie.
Przeciwwskazania:
- nadwrażliwość na benzodiazepiny lub na którąkolwiek substancję pomocniczą leku Relanium
- miastenia
- ciężka przewlekła niewydolność oddechowa
- depresja oddechowa
- zespół bezdechu sennego
- ciężka niewydolność wątroby
- fobie lub natręctwa
- przewlekłe psychozy
- noworodki i wcześniaki
Dawkowanie Relanium inj.:
Lek podaje się dożylnie lub domięśniowo pod ścisłym nadzorem lekarza. Jednorazowo można podać 10-20 mg co 4 h. Nie odstawiać leku nagle.